Ο Σατωβριάνδος (1768-1848), Γάλλος λογοτέχνης και θερμός υποστηρικτής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ταξίδεψε το 1806 σε Ελλάδα, Τουρκία, Ιεροσόλυμα. Και το 1811 εξέδωσε το βιβλίο «Οδοιπορικό από το Παρίσι στα Ιεροσόλυμα» (μετάφραση Εμμ. Ροϊδη, επιμέλεια Τάσου Βουρνά) στο οποίο σημαντικό μέρος καταλαμβάνουν οι εντυπώσεις από την περιήγησή του στην τουρκοκρατούμενη τότε Ελλάδα. Το απόσπασμα που παραθέτω είναι, πιστεύω, εξαιρετικά επίκαιρο:
«Τρεις απέχοντες από της
Τριπόλεως λεύγας απηντήσαμεν δύο αξιωματικούς της χωροφυλακής του Πασσά, οδοιπορούντας, ως κ’αγώ, διά ταχυδρομικών ίππων και ασπλάγχνως δαίροντας τους τε ίππους και τον δρομέα δια μαστίγων εκ δέρματος ρινοκέρου. Ιδόντες με ούτοι εστάθησαν και εζήτησαν τα όπλα × μή συγκατατιθεμένου δε εμού να δώσω αυτά, ο Γιανίτσαρος μοί είπε διά του Ιωσήφ ότι από περιεργείας μόνον εζήτουν να ίδωσιν αυτά και ότι κ’αγώ ηδυνάμην να ζητήσω τα όπλα αυτών. Επί τοιαύτη συμφωνία έστερξα νά ευχαριστήσω τους Σπαχήδας. Ανταλλαγέντων λοιπόν των όπλων, οι Τούρκοι περιειργάσθησαν επί μακρόν τας πιστόλας, είτα δε εκένωσαν αυτάς υπεράνω της κεφαλής μου.
Μοί είχαν ήδη ειδοποιήσει ότι, άν ηνειχόμην αστεϊσμούς παρά Τούρκων, εις μυρίους ήθελον εκθέσει εμαυτόν προπηλακισμούς × πολλάκις δε και ο ίδιος έλαβον αφορμήν να γνωρίσω πόσω λυσιτελής υπάρχει η συμβουλή αύτη× καθότι ο Τούρκος είναι ευάγωγος μεν, όταν βλέπη ότι δεν εμπνέει φόβον, θρασύς όμως, όταν νομίζη ότι φοβείταί τις αυτόν.
Άλλως τε δεν είχον χρείαν συμβουλών εν τή περιστάσει ταύτη, τοσούτω παροργισθείς ένεκα του αγροίκου τούτου των σωματοφυλάκων αστεϊσμού, ώστε έσπευσα αμέσως ν’ αποδώσω αυτοίς τα ίσα. Κεντρίσας λοιπόν τον ίππον έδραμον από ρυτήρος προς τους Τούρκους και ανήψα κ’αγώ τα όπλα αυτών τόσω του προσώπου εγγύς, ώστε το εμπύρευμα έκαυσε τους μύστακας του νεωτέρου Σπαχή.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου